Dag 9: Langs de kust

Om maar met de deur in huis te vallen. Ja, we zijn beiden weer opgeknapt en we zijn daar heel blij om. Als je je niet lekker voelt en alles zit ook nog eens tegen, dan heb je echt zo'n gevoel van 'wat doe ik hier?' Maar gelukkig is dat nu weer helemaal in orde. Ook de betalingsproblemen zijn opgelost en ik weet nu ook hoe ik met de telefoon kan bellen... Zelfs het weer is in de loop van de dag fijn zonnig geworden.

Ons verblijf bij Larry is ons heel goed bevallen. Gisteravond toen Johan met zijn hoofdpijn een dutje deed, ben ik naar beneden gegaan om wat met hem te kletsen. Ik dacht, och zo'n man alleen, die vind het natuurlijk fijn om gasten te hebben en om dan direct met z'n tweeën weg te duiken, vond ik helemaal niets. En dat had ik helemaal precies goed gedacht. Gaandeweg zijn verhaal krijg ik ook te horen dat hij het hier ook om heeft gedaan. Zijn vrouw is 4 jaar geleden gestorven en zo heeft hij iets om handen. Wel, we hebben een hele tijd zitten kletsen. Hij vertelde dat in de ochtend zijn dochter met haar man zou komen. Die hebben beiden 2,5 jaar in Enschede gewoond en spreken nog een beetje Nederlands.
Dus inderdaad, rond de tijd dat we alles weer in de auto hadden, hebben we ook met hen nog een tijd staan kletsen. Echt leuk. Maar ja, zo onderhand werd het wel tijd om in de auto te stappen...

We gaan nu eerst naar Tillamook. Daar is een zuivelfabriek waar ze van alles maken en een merk dat in Amerika ook best bekend is. In het gedeelte waar de cheddarkaas gemaakt wordt, kun je achter glazen ruiten zelf zien hoe en wat er allemaal gebeurt. Op borden wordt verder uitleg gegeven. Je kunt er verder de verschillende soorten cheddarkaas ook proeven. Was even een heel leuke onderbreking van al het natuurgeweld de laatste dagen.

Onze route van vandaag is niet zo lang want we hebben de bedoeling om, als het even kan, op de eindbestemming van vandaag op de walvisboot te gaan.
We komen echter eerst nog langs Cape Lookout State Park, die ook op het programma staat. We kopen een kaartje van 5 dollar en dan blijkt dat we bij de verkeerde ingang zijn. Hier is strand en plaats voor dagjesmensen die hier komen picknicken en zo. Vanwege Labourweekend is het druk ook. Dus de auto maar weer ingestapt en doorgereden naar de volgende ingang, waar het natuurlijk weer gratis parkeren is. Dus voor niks een kaartje gekocht! Op de parkeerplaats komen we in gesprek met een 'alternatief' stel, die samen achter hun pick up zitten te eten. Het meisje hoorde ons praten en was enthousiast Nederlands te horen, want ze is zelf ook Nederlandse maar woont al zo'n 8 jaar hier. Zoals inmiddels wel bekend; we vertellen weer ieder ons verhaal en dat was het dan. Jammer, dat er vaak niet tijd genoeg is om wat langer te kletsen.
Maar goed we beginnen hier aan de 3,5 km lange wandeltocht (plus 3,5 km terug) naar de punt van de kaap. Eerst is het pad nog goed begaanbaar, vanaf de tweede helft klimmen en klauteren we over boomstronken en gaat het een stuk langzamer. Ik vind het te langzaam gaan en wil opgeven. Ik denk maar steeds aan die walvissen die we gaan missen... Maar Johan zegt, dat hij hier aan is begonnen en het ook wil afmaken en ja, hij heeft natuurlijk wel gelijk. Om hier verder kort over te zijn, we zijn met deze wandeling heen en terug zo'n 3 uur bezig geweest en om nu te zeggen dat het uitzicht geweldig was? Het zelfde uitzicht hadden we ook halverwege al, maar dan dichterbij... Maar wel een leuke klimpartij gehad!

Fox en Jo uit Portland vieren het Labourweekend

We rijden door naar Depoe Bay, waar ons appartementje is en we komen om half 5 aan. Voor whalewatching is het inmiddels veel te laat. We zitten in een rij van 7 en hebben het enige appartementje met een keuken. Ik moet erg nodig plassen, maar de code van de deur klopt niet! Jeetje, wat nu? Ik weet dat ik moet bellen, maar ga dat niet redden. Ik klop aan op de deur van nr. 5, waar we mensen naar binnen zagen gaan toen we aankwamen. Een jongeman doet open en ik leg de situatie uit. Ik mag gebruik maken van hun toilet en daarna loopt hij mee naar onze deur om te kijken of wij soms iets fout doen. Maar nee, ook hij kan het niet oplossen en wil voor ons de verhuurder bellen, want ik weet nog steeds niet of ik zelf kan bellen. Uiteindelijk krijgen we een andere code en is de boel opgelost. We worden beloond met een supermooie, pas gerenoveerde overnachtingsplek. Als dank geven we de jongeman een blikje stroopwafels die we toch over hadden.

We doen wat inkopen in de kleine supermarkt hiernaast en ik maak zelf de macaroni voor vanavond...

Het eerste is van ons...

En raad eens wat? Bij zonsondergang toch nog walvissen gezien vlak voor de kust!

Slechte foto, maar rechts zijn walvissen te zien...