Dag 11: Laatste deel kust

Ja, het klinkt misschien eentonig en eerlijk gezegd was ik er ook wel bang voor, alwéér kust... Maar dat was het niet; het was eigenlijk een heerlijk dagje. Voor deze dag had ik geen 'programmapunten'. Je hebt hier staatspark naast staatspark aan de kust en daartussenin uitkijkpunten. Voor alles zou geen tijd zijn en we besloten het maar op ons af te laten komen. Gewoon lekker rustig dagje met 175 km te gaan...

We rijden Bandon uit, zonder ook maar iets van de kust van Bandon te zien. Jammer, maar ja. Later zal gaan blijken dat we wel meer moeten laten gaan...
Al snel komen we bij Cape Blanco. Er blijkt een vuurtoren te zijn, maar het laatste stuk weg er naar toe is afgesloten. We kijken hoog over de oceaan uit en hoewel zonnig, staat er een frisse wind. Snel de auto weer in en gaan een stukje terug op deze kaap, waar een pionierskerkhof blijkt te zijn. We lezen namen en data en zoals altijd ben ik helemaal gefascineerd hierdoor. Mensen gestorven rond 1900. Wat behelsde mensen om halverwege 1800 vanuit Ierland in dit geval, naar het onbekende af te reizen en helemaal met niets te beginnen in dit verder desolate landschap? Weer een stukje terug staat nog het huis waar iemand woonde die hier begraven ligt. Ik verwacht een armoedig bouwval, maar niets is minder waar. Er staat een kast van een huis! Helaas niet toegankelijk, maar wel met een informatiebord die op verschillende vragen een antwoord geeft.

Patrick Hughes en anderen op de achtergrond

We belanden in Port Orford, in de verte zien we laaghangende mist. Oh jee, daar komen we straks natuurlijk in terecht. Levert nu echter wel een mooi plaatje op.

En ja, niet veel later belanden we inderdaad in mist, afwisselend hoge en lage flarden en blauwe lucht. Het verandert met de minuut. Soms kunnen we weinig of niets zien en soms gedeeltelijk of wazig. Al met al is het wel een mooi gezicht, zeker in combinatie met de uitzichten die de kust hier biedt. In één woord, fantastisch!
Ik zal verder niet met namen komen, maar laat gewoon de foto's maar even hun werk doen... Tot aan de grens met Californië hebben we dit soort uitzichten...

En dit zo'n 150 km lang en dan tel ik dat van gisteren en eergisteren niet mee. De kust van Oregon is echt fantastisch mooi.

Rond 5 uur arriveren we in Crescent City waar we intrek nemen in ons hotel voor twee nachten. Helaas geen zeezicht, daarvoor moesten we 100 euro per nacht bijbetalen. Nou, daar kunnen we beter andere dingen voor doen...