Dag 8: Kwakkeldag...

Heb het maar kwakkeldag genoemd, want dat was het eigenlijk wel. Begon gisteravond al met dat slechte internet. Maar dat niet alleen; mijn darmen vonden het nodig zich grondig te ledigen. Vandaag heb ik de hele dag geen eetlust gehad, maar vanavond toch maar pizza gegeten en het gaat weer de goede kant op gelukkig. Ook Johan voelde zich vandaag niet zo happy; hij stond op met hoofdpijn en dat is eigenlijk door de dag heen alleen maar meer geworden. Pijnstillers niet echt geholpen.

Echter was het hier maar bij gebleven... Vanmorgen net voor het uitchecken van het hotel, zag ik dat er ruim 30 dollar teveel van mijn creditcard was afgeschreven in plaats van het bedrag wat ik met booking.com was overeengekomen. Volgens de receptioniste kon ze dat niet veranderen en moest ik maar contact opnemen met booking.com.
Bellen met mijn speciaal aangeschafte Amerikaanse simcard lukte dus niet. Ergernis alom, want daarvoor had ik hem natuurlijk wel aangeschaft. Bellen met Skype ging ook al niet, want ik had geen wifi. Er zat niets anders op dan het maar uit te stellen tot vanavond en eerst maar op pad te gaan.

Het motregent en het ziet er niet erg aantrekkelijk uit om in een staatspark te gaan wandelen. Maar goed, we rijden eerst nog zo'n 120 km. Misschien is het tegen die tijd beter. En zo komt het inderdaad ook uit.
Er zijn langs de kust vele staatsparken, de een naast de ander. We zoeken er eentje uit die wat bekender is; Ecola State Park. Hij ligt dus langs de kust en we zien weer de bekende sea stacks vanaf een wat hoger geleger punt en willen een wandeling maken. Het pad is echter gesloten, er is een stuk door de zee weggeslagen. En ach, het is ook niet zo erg, we hebben toch niet zo'n zin in wandelen.
We pakken dan de auto en rijden naar een ander deel van het park, Indian Beach. Hier zijn vele surfers bezig zich staande te houden op de golven. Verder weer die seastacks.

We rijden dan door naar een ander park; Oswald West State Park. Hier zijn vele parkeerplaatsen langs de weg en het is er druk. We pakken vanaf hier zomaar een wandelroute, die richting de kust gaat. Ik denk dat we zo ongeveer een kilometer op een pad langs een  stijle wand hebben gelopen. Mooi bos en mooie bomen en planten weer. Maar natuurlijk niet zoals gisteren. Dat gaan we, vrees ik, niet meer evenaren. Maar toch mooi... Aan het einde is de kust zo'n 100 meter recht onder ons. We zien mensen op het strand, blijkbaar zijn die langs een ander pad gekomen. We laten het zelf hierbij. We zijn al blij dat we het tot hier gered hebben en lopen weer terug. Toch een lekker wandelingetje geweest...

Als we bij de auto komen begint het weer te motregenen. Helaas moeten we de mooie uitzichtpunten die hier nog langs de kust liggen aan ons voorbij laten gaan, want er is gewoon niets te zien...
We rijden naar Rockaway Beach waar onze volgende Airbnb is. Maar eerst nog even een pizza eten in een echt Amerikaans sociaal kantinegebeuren (of iets dergelijks) waar rugby op een groot scherm gekeken wordt. We laten ons de pizza smaken en zoeken de Airbnb op.
We worden hartelijk welkom gegeten door Larry, die ons een pracht van een kamer toont. De bovenverdieping is helemaal voor ons. En oh, wat heerlijk is het als je goed werkend internet hebt!!