Dag 13: Jedediah Smith State Park

Na het ontbijt en het bekijken van de zeeleeuwen, hebben we dus inderdaad de kust verlaten. Tegenover ons hotel begint de Howland Hill Road. Dat is een dirtroad van zo'n 20 km door het Jedediah State Park wat weer een onderdeel is van de Redwoods. Leuk weggetje waarbij je je met de auto bijna door de bomen moet wringen.
Halverwege begint de wandeling van 2.8 mile bij Stoute Grove. Vreemd, ik dacht dat het een kortere afstand zou zijn. We zijn er toch maar aan begonnen. Maar na zo'n 500 meter, vond ik het welletjes. Ben niet lekker in orde. Verkouden, wat hoofdpijn. We moeten bij deze wandeling ook behoorlijk klimmen en mijn hart gaat tekeer. Teveel inspanningen voor iets wat we precies het zelfde gisteren ook hebben gezien. Dus we keren om.

Bijna aan het eind van deze weg is weer een bordje naar Stoute Grove. Huh? Even kijken dan. Blijkt het de wandeling te zijn die ik voor ogen had. Maar 750 meter lang. Helemaal prima. We lopen het rondje. Het gaat langs de Smith River, maar begroeiing neemt veel van het zicht daarop weg. Ook liggen  hier behoorlijk veel omgevallen bomen die weer doorgezaagd zijn om het pad toegankelijk te houden.
Al met al lijkt Jedidiah State Park veel op dat wat we gisteren hebben gezien. Dus je zou ook best dit park kunnen bezoeken als je niet veel tijd hebt. Het is dichter bij de bewoonde wereld. Alleen mis je dan natuurlijk wel Fern Canyon...

Wij rijden er aan de andere kant weer uit en zetten koers naar het binnenland van Oregon. Medford zal onze eindbestemming zijn voor een nachtje. We rijden door wisselend landschap en ik vecht tegen de slaap. Na een tankbeurtje is dat gelukkig weer opgelost. Tanken in Oregon is een verhaal op zich. Bij wet is het verplicht dat het voor je wordt gedaan. De eerste keer was heel raar. Sta ja daar bij een gewone moderne pomp, waar je zelf alles kunt doen. Moet je wachten op een bediende. Je moet nog wel zelf je pincode invoeren trouwens. Ondertussen maak je maar een praatje... Ook gezellig!
Deze keer, bij Selma, staan we bij een heel oud klein pompstationnetje. Dus deze keer vraag ik hem advies over de bergpas die precies tegenover zijn tankstation begint. Hij zegt dat hij mooi is, maar wel gevaarlijk. Na een sanitaire stop in zijn vieze wc gaan we ervoor. Het valt alles mee, we hebben echt engere passen gehad. Het uitzicht had ook beter gekund. Maar goed. Het enige spectaculaire op de top was een overstekend hert waarvoor we ternauwernood kunnen stoppen.

Uiteindelijk komen we aan in Jacksonville; een historisch stadje. We parkeren de auto, maar als we uitstappen beneemt de hitte ons de adem. We waren best verwend de afgelopen tijd met die temperatuur rond de 20 graden. Het is hier 33! We zijn helemaal lamgeslagen en futloos. Lopen met moeite de hoofdstraat met allemaal leuke winkeltjes in oude panden heen en weer; waarbij we halverwege gewoon 20 minuten op een bankje het verkeer in de straat in ogenschouw nemen. Ook lekker.

We nemen intrek in ons hotel, ook dan moeten we weer even bijkomen. Mijn hoofdpijn is erger geworden en ik neem er wat voor. Daarna naar de drogist/apotheek om iets te halen voor mijn neus. Wil niet weer wakker liggen vanwege een verstopte neus...