Dag 7: Olympic National Park (het regenwoud)

Tja, het was de bedoeling dat ik vandaag mijn penvriend Sidney zou bezoeken die in de gevangenis zat hier een kilometer vandaan. Echter, zo'n twee maanden geleden werd hij overgebracht naar een andere gevangenis en die ligt ver uit onze route.
We hebben daarom en dag over en met wat veranderingen heb ik onze route aangepast. We vertrekken dus een dag eerder uit dit leuke huisje en rijden vandaag al naar het zuiden.

Onderweg doen we echter eerst het laatste deel van het nationale park aan; Hoh Rain Forest en daarvoor moeten we eerst 100 km rijden. Er hangt wat lage bewolking, dus we hopen er maar het beste van.
Halverwege de ochtend komen we er aan en we besluiten twee trails te volgen, eerst de Hall of Mosses van 1200 meter en daarna de Spruce Nature Trail van 2 km. Ondanks nog steeds wat wolken in hoger gelegen gebied, is de zon ook al mooi aan het doorbreken.
Okay, zei ik gisteren dat het zo mooi was dat het wel leek of we in Burgers Bush liepen? Nou, dan neem ik dat terug, want waar we vandaag doorheen lopen is niet te beschrijven en met foto's niet weer te geven. Niet te geloven dat dit gewoon de natuur is en niet een of ander aangelegd park. We kunnen vooral in het begin niet stoppen met het maken van foto's, de oh's en ah's wisselen elkaar af...
Ik snap nu ook het fenomeen dat de ene boom op de andere parasiteert. Dit komt omdat het er overal zo begroeid is, dat nieuwe zaden en loten van planten geen kans krijgen om zich in de grond vast te zetten. Daarom doen ze dat op andere bomen en nog beter, op dode halfvergane bomen.
Het eerste rondje is de kleinste, maar tegelijk ook de mooiste.
We doen hierna gelijk de andere. Deze vinden we wat minder mooi, maar het voordeel hier weer van is dat die langs de Hoh rivier loopt. We lopen hier veel sneller doorheen en maken duidelijk minder foto's.

Het is rond het middaguur als we weer in de auto stappen en we moeten nog in totaal 180 km rijden naar de volgende overnachtingsplek. We komen nu langs een stukje kust wat ook nog bij het park hoort. Er zijn verschillende stranden en we kiezen voor de twee populairste. Ruby Beach en Beach 4. Om op Ruby Beach te komen loop je een kort pad af van zo'n 150 meter. Net als gisteren liggen hier boomstammen op het strand en sea stacks in het water. We hebben ze nu wat dichter bij. Het is bewolkt en het nodigt niet uit om lang te blijven en hoewel mooier, lijkt het toch op wat we gisteren hebben gezien. We eten een appeltje en stappen weer op. Aangekomen bij Beach 4, zien we van bovenaf al dat de zee dicht bij de vrij stijle kust is gekomen. Dus we doen geen moeite om die helemaal af te dalen. We hebben bovendien zin om snel door te rijden naar Lake Quinault.

Bij Lake Quinault ligt er ook nog regenwoud namelijk. Lake Quinault heeft een noordelijke en een zuidelijke kustweg. We nemen alleen de noordelijke en rijden tot net na het meer. Vanaf het rangerstation kun je twee trails volgen. De Maple Glade Rain Forest van 800 meter en de Kestner Homestead Trail van 2 km. De eerste is deels een onderdeel van de tweede. Dus we kiezen voor de tweede. Het is echter al in de namiddag en we zitten een beetje met de tijd. We besluiten om dus snel te lopen, dan zou het dus met een half uur 'gepiept' moeten zijn? Maar ach, wat is het hier toch ook weer mooi. Geregeld staan we stil om toch weer foto's te maken.
We zijn zo ongeveer de enigen hier. Nou ja, we komen 3 mannen tegen, die tegen ons beginnen te praten. Ze dachten dat ze in de verte een beer zagen, maar dat was ik met mijn zwarte vest... En ja, van het een komt het ander; waar komen we vandaan en wat bracht ons naar Quinault? Ze zijn geïnteresseerd in wat we allemaal nog meer hebben gezien in het Olympic NP en concluderen dat ik mijn huiswerk goed heb gedaan...
Daar we in tegengestelde richting lopen, komen we ze nog een tweede keer tegen en weer komen we in gesprek. Erg leuk, maar ondertussen tikt de klok wel door en we moeten nog 85 km rijden.
We zitten nu in een Travelodge in Aberdeen. Hotel is prima, maar de stad vinden we maar triest. Gelukkig maar voor één nachtje...