Dag 5: Olympic National Park (watervallen)

We zijn zojuist neergestreken in de leukste Airbnb-locatie die we ooit gehad hebben. Het is een klein huisje aan het water met alles erop en eraan. Schattig ingericht, eigen besloten tuin met gedeeltelijk overdekt terras voor en achter. Het heeft wel anderhalf uur geduurd voordat we eindelijk zaten, maar daarover straks.

Na het ontbijt in het hotel, stappen we een uurtje eerder dan gisteren in de auto. We zullen vandaag weer gaan wandelen. Deze keer niet op een bergkam, maar mooie routes naar twee watervallen.
Aan de noordkant van het Olympic National Park heb je het Crescent Lake. Dit turquoise blauwe meer is 19 km lang en tot 200 meter diep en een overblijfsel van een gletcher die hier ooit was. Hier loopt een weg langs, vanwaar je op veel plaatsen mooi zicht het op het meer.

Lake Crescent

Onze eerste waterval, de Marymere Falls vinden we ongeveer halverwege dit meer en ligt iets van de weg af. We lopen dus bij elkaar zo'n 3 km heen en weer over een goed begaanbaar pad die eindigt in een lus met een stijle klim en daling bij de waterval zelf. Het bos is zeer dicht begroeid met hoge bomen en varens en andere beplanting, waarvan ik nog moet opzoeken wat het is, op de grond. Het valt direct op hoe oud het bos moet zijn. Omgevallen stammen zijn half vermolmd en/of begroeid met mos. Ook heeft de mos aardig goed huisgehouden in het bos zelf. We kijken onze ogen uit.
De Marymere Falls zal in het voorjaar best indrukwekkender zijn. Maar ook nu is het nog een beauty om te zien. Een kleine anderhalf uur later zijn we weer terug op het vertrekpunt.

Marymere Falls

Iets wat we regelmatig tegenkomen, bomen die parasiteren op andere bomen...

We zetten koers naar de Sol Duc Falls. Daarvoor rijden we tot aan het einde van het meer en slaan dan linksaf een 25 km lange weg in die echt het park weer in gaat. Aan het einde van deze weg kun je een iets korter, maar wel lastiger pad volgen van zo'n 1200 meter naar de watervallen. Het pad is leuker om te lopen, veel keien, traptreden en boomwortels. Veel glooiingen en kronkeliger dan het vorige. Ben blij dat mijn enkelbanden het gehouden hebben... :) Ook het bos vind ik persoonlijk nog mooier dan het vorige.
Aan het einde van het pad, dus weer de beloning van een waterval die zich splitst in 3 stroompjes. We lopen het zelfde pad uiteindelijk weer terug.

Sol Duc Falls

Onderkant omgevallen boom, helemaal opnieuw begroeid! Let ook op de keien die er nog tussen zitten...

Het is pas halverwege de middag als we dan toch maar naar ons nieuwe onderkomen rijden. We hebben nog 70 km te gaan. Een uurtje later arriveren we dus bij dit allerschattigste tinnen huisje. Bij een snelle rondgang raken we steeds enthousiaster. Maar al snel blijkt dat er een afstandsbediening mist. Een heel verhaal, maar goed gekomen... Ook van de hoekbank moet nog een bed gemaakt worden. Was even een gepuzzel, ook goed gekomen...

Tiny Tin House (voor meer foto's zie link op overnachtingen-tabblad)

We zitten hier dus in Clallam Bay; een klein dorpje in zo ongeveer de uiterste verre hoek van noordwest Amerika. We hebben nog niets te eten en gaan op zoek naar iets. Op de hoek van de straat zit een Co-op. Maar als we binnenkomen blijkt het een kruideniertje te zijn; zoiets als we hadden in de jaren '60/'70. Ze verkopen verder nog allerhande andere dingen en zelfs tweedehands boeken en schilderijen. Een ouder echtpaar zit samen aan tafel een puzzel van 1000 stukjes in elkaar te frummelen. Een en al gemoedelijkheid. Alsof je ineens in een oude film zit of zo.
Ik vraag tot hoe laat ze open zijn, want we willen eigenlijk eerst iets eten in het restaurant aan de overkant. Maar volgens hen is het geen restaurant maar een bar. Mevrouw kan ook wel iets voor ons te eten maken en ze wijst op de bescheiden menukaart. We vinden het wel wat hebben en we bestellen voor ieder een hamburger. Terwijl mevrouw achter een gordijn de keuken in gaat, hebben wij met meneer nog een leuk en interessant gesprek waarbij hij vertelt dat ze vroeger leerkrachten waren in Australlië en hier naartoe verhuisd zijn omdat ze die roeping voelden.
De hamburger heeft ons heerlijk gesmaakt en we mochten en met het afrekenen van ook de boodschappen zelfs nog 30 dollar cashback pinnen...

Eten bij de Co-op...